De recente COVID-19-uitbraak heeft de wereld op veel manieren getroffen, waarvan een van de meest drastische het opschorten van reizen naar China is. Zelfs vóór de eerste officiële rapporten van het virus had China een verplichte lockdown in de provincie Hubei ingevoerd en de toegang van internationale reizigers verboden. Toen het virus zich verspreidde en andere landen begon te treffen, werden andere reisbeperkingen van en naar China ingevoerd, zoals het Amerikaanse verbod op buitenlandse onderdanen die vanuit China reizen, dat inging op 2 februari 2020. Dit reisverbod had niet alleen gevolgen voor reizigers die China binnenkwamen, maar legde ook beperkingen op aan degenen die zich momenteel in het land bevonden. Met de geleidelijke verspreiding van het virus uit China en het toenemende aantal gevallen in andere landen, gaf het Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in januari 2020 een gezondheidswaarschuwing van niveau 3 uit waarin reizigers werden aangespoord om alle niet-essentiële reizen naar China te vermijden.
De Chinese overheid reageerde op het virus door veel strengere reisbeperkingen in te voeren, waarbij de meeste internationale reizen werden verboden, terwijl Chinese burgers het land opnieuw mochten binnenkomen. Burgers die het land weer in mogen, moeten 14 dagen in quarantaine en hun temperatuur en gezondheidstoestand worden gecontroleerd. Naast het reisverbod heeft de Chinese overheid miljoenen studenten die in het buitenland studeren, het land uitgezet als onderdeel van een poging om het virus tegen te houden in andere landen. Op sommige universiteiten moeten studenten zichzelf isoleren of het land helemaal verlaten. Bedrijven in China hebben hun werknemers in het buitenland verplicht om naar huis terug te keren en degenen die in China zijn, zijn onderworpen aan strenge gezondheidscontroles, verzoeken om medische certificeringen en quarantaines waar mogelijk.
De economische gevolgen van het opschorten van reizen van en naar China zijn verstrekkend. Als grootste handelsnatie ter wereld heeft de opschorting van reizen in en uit China de stroom van de wereldwijde handel vertraagd en geleid tot een daling van de economische activiteit. Zo moesten enkele van de grote luchtvaartmaatschappijen die China bedienen vluchten schrappen, wat leidde tot een daling van de ticketprijzen en een aanzienlijke daling van het aantal banen op instapniveau. Dit effect is wereldwijd voelbaar geweest, ook in de Verenigde Staten, waar het Chinese toerisme drastisch is gedaald. Bedrijven en reizigers moesten overwegen om naar andere bestemmingen te gaan en dit heeft geleid tot de algehele depressie van de wereldwijde dienstensector.
De effecten van het opschorten van reizen naar China zijn niet alleen economisch van aard. China is een belangrijke culturele en wetenschappelijke bijdrager aan de wereld en het onvermogen om daarheen te reizen heeft de wereldwijde gemeenschap op veel manieren beïnvloed. Vanuit het perspectief van de internationale student heeft de opschorting ertoe geleid dat reizen naar China moeilijker en onzekerder is geworden. Het heeft ook veel stress veroorzaakt voor degenen die zich al in het land bevinden, omdat de onzekerheid van de situatie in China is toegenomen. Bovendien heeft de opschorting ertoe geleid dat belangrijke investeringsprojecten niet langer haalbaar zijn vanwege het gebrek aan internationaal reizen van en naar het land.
Een ander gevolg van het opschorten van reizen naar China is de verstoring van de activiteiten van multinationale organisaties in het land, evenals het grotere effect op het vermogen om te communiceren tussen China en andere belanghebbenden in multinationale activiteiten. De aanhoudende verstoring van reizen van en naar het land heeft geleid tot een gevoel van onzekerheid bij internationale bedrijven, die complexe beslissingspunten moeten navigeren terwijl ze het juiste niveau van activiteiten binnen het land bepalen. Dit heeft een gevoel van spanning en wantrouwen tussen de landen gecreëerd, waarbij het vermogen om te reizen een primaire factor in dit vertrouwen is.
Gevolgen voor toerisme en luchtvaart
De toerisme- en luchtvaartindustrie is het meest direct getroffen door de opschorting van reizen van en naar China. De industrie is hard getroffen door een afname van de passagiersvraag en een daaropvolgende daling van de inkomsten. Volgens gegevens van de International Air Transport Association daalden de passagiersinkomsten van de luchtvaartindustrie met 8,1% op jaarbasis in 2020, met een daling van 5,5% in internationale reizen. De opschorting van reizen tussen China en de rest van de wereld heeft ook gevolgen gehad voor het toerisme. Gegevens van de World Tourism Organization geven aan dat het aantal internationale toeristen in 2020 met 4,7% is afgenomen in vergelijking met het voorgaande jaar.
Naast de omzetderving heeft de reis- en toerismesector ook te maken gehad met een stijging van de bijbehorende kosten. Luchtvaartmaatschappijen moesten de kosten van vliegtuigherschikkingen dragen en toeristische attracties moesten de kosten van ontslagen en verloven van werknemers beheren om de afgenomen inkomsten te compenseren. De sector heeft bovendien te maken met stijgende kosten voor internationale reisverzekeringen en de gestegen kosten van sanitaire producten en schoonmaakploegen die nodig zijn om de verspreiding van COVID-19 tegen te gaan.
De reis- en luchtvaartindustrie heeft geprobeerd hun verliezen te beheren met verschillende strategieën, waaronder het uitbreiden van marktbronnen om het aantal passagiers te verhogen, kosten te verlagen en nieuwe inkomstenstromen te vinden. Verschillende luchtvaartmaatschappijen hebben beleid geïmplementeerd om tegemoet te komen aan de behoeften van reizigers, zoals het aanbieden van flexibele opties voor het annuleren van vluchten en het herformuleren van reispakketten om ze aantrekkelijker te maken voor reizigers. Reis- en toerismeorganisaties hebben ook gewerkt aan het vergroten van de educatie en het bewustzijn van veilige en verantwoorde reispraktijken om de verspreiding van het virus te verminderen.
Gevolgen voor de economie
De gevolgen van de opschorting van reizen naar China zijn met name voelbaar voor de wereldeconomie, aangezien het virus een uitgebreide, wereldwijde impact heeft gehad. Volgens de Wereldbank kost de pandemie het wereldwijde bruto binnenlands product (bbp) naar schatting meer dan $ 2 biljoen en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) voorspelt dat de wereldeconomie in 2020 met 3,2% zal krimpen. Deze daling van de economische output is grotendeels te wijten aan de verstoring van wereldwijde toeleveringsketens die het gevolg is van de opschorting van reizen en het gebrek aan vrij verkeer van goederen.
Gezien de wereldwijde aard van de pandemie zijn de economische effecten van het opschorten van reizen naar China door alle markten en sectoren gevoeld, waaronder olie en gas, productie, financiële dienstverlening en technologie. Landen die meer afhankelijk zijn van internationale handel en goederen uit China zijn bijzonder hard getroffen. De Chinese overheid heeft op de situatie gereageerd door verschillende economische stimuleringspakketten te implementeren om de economie te ondersteunen, waaronder de lancering van een pakket van $ 28 miljard om binnenlandse bedrijven te helpen en bedrijven aan te moedigen hun activiteiten te hervatten.
De reis- en luchtvaartindustrie zijn ook onevenredig hard getroffen door de wereldwijde pandemie, waarbij luchtvaartmaatschappijen bijzonder hard zijn getroffen. Volgens gegevens van de International Air Transport Association daalden de inkomsten van wereldwijde luchtvaartmaatschappijen met 43% van 2019 tot 2020 als gevolg van de opschorting van reizen van en naar China. De industrie heeft gereageerd door vluchten te schrappen, ticketprijzen te verlagen en kostenbesparende maatregelen in te voeren. Niettemin zullen de langetermijneffecten van de opschorting van reizen van en naar China nog steeds voelbaar zijn en zal de industrie waarschijnlijk enige tijd nodig hebben om te herstellen.
Effecten op internationale betrekkingen
De opschorting van reizen heeft ook gevolgen gehad voor de internationale betrekkingen. Landen moesten hun diplomatieke inspanningen en relaties heroverwegen, met name die met betrekking tot China. De outreach-inspanningen van Beijing zijn belemmerd door het gebrek aan fysieke diplomatie, wat hun politieke betrekkingen in de nabije toekomst zou kunnen beïnvloeden. Het gebrek aan reismogelijkheden heeft ook geleid tot een verminderde diplomatieke dialoog, waardoor het voor landen moeilijk is om samen te werken en te reageren op belangrijke kwesties zoals de COVID-19-pandemie.
De beperkingen op reizen hebben ook geleid tot een grotere moeilijkheid om toegang te krijgen tot essentiële informatie en onderzoek. China is de thuisbasis van een groot deel van ’s werelds wetenschappelijke kennis, en het onvermogen om samen te werken met Chinese experts en instellingen heeft het moeilijker gemaakt om toegang te krijgen tot gegevens en informatie. Bovendien betekent het gebrek aan internationaal reizen dat onderzoekers meer moeten vertrouwen op digitale samenwerking, wat niet altijd zo effectief is als persoonlijke samenwerking. Dit heeft een vertragend effect gehad op het onderzoek en de kennisdeling over de hele wereld. De opschorting van reizen van en naar China heeft ook de spanningen tussen de twee landen vergroot, met name tussen de Amerikaanse overheid en Chinese burgers. In de VS is er veel discussie geweest over het gebruik van visa voor Chinese studenten die in de VS studeren, en beperkingen voor Chinese journalisten en wetenschappers die in de VS werken. Dit heeft een sfeer van wantrouwen en politieke instabiliteit veroorzaakt, wat op de lange termijn gevolgen kan hebben voor de betrekkingen tussen de VS en China.
Gevolgen voor de gezondheid
De opschorting van reizen van en naar China heeft ook gevolgen gehad voor de volksgezondheid. Het vermogen om vrij te reizen en te bewegen tussen landen is historisch gezien van cruciaal belang geweest bij het identificeren en reageren op ziekte-uitbraken. Naarmate het virus zich vanuit China en naar andere landen verspreidde, heeft de opschorting van reizen het voor de internationale gemeenschap moeilijker gemaakt om samen te werken en te reageren op de pandemie. Dit heeft geresulteerd in een tragere respons en heeft het vermogen van de internationale gemeenschap om kennis en middelen te delen om het virus te bestrijden, belemmerd.
De opschorting van reizen heeft ook gevolgen gehad voor de volksgezondheid in termen van het identificeren van nieuwe gevallen en het monitoren van de verspreiding van het virus. Verschillende regeringen hebben reisbeperkingen ingevoerd om de verspreiding van het virus naar nieuwe gebieden te voorkomen, maar er is nog steeds veel onzekerheid over de effectiviteit van deze maatregelen. Bovendien heeft de verminderde mogelijkheid om te reizen het moeilijker gemaakt om toegang te krijgen tot medische behandelingen en intensieve zorg in andere landen, waardoor het voor patiënten moeilijker is geworden om de zorg te ontvangen die ze nodig hebben.
Bovendien heeft de opschorting van reizen van en naar China geleid tot een afname van het aantal internationale medische vrijwilligers dat in China kan werken. Het gebrek aan internationale medische werkers heeft geleid tot een afname van de toegang tot medische behandelingen, evenals een toename van de wachttijden voor medische afspraken voor degenen die al in het land wonen.
Milieugevolgen
De opschorting van reizen van en naar China heeft ook gevolgen gehad voor het milieu. Er is een toename van luchtvervuiling als gevolg van de verminderde beweging van mensen en goederen, wat heeft geleid tot een afname van de luchtkwaliteit. Dit heeft geleid tot gezondheidsrisico’s, waaronder een toename van ademhalingsproblemen en andere ziekten. Bovendien is er door het gebrek aan internationale reizen een afname in het gebruik van openbaar en privévervoer, wat heeft geleid tot een afname van de uitstoot van koolstofdioxide.
De afname van vliegreizen heeft ook invloed gehad op het brandstofverbruik. Volgens gegevens van de International Air Transport Association is het wereldwijde brandstofverbruik van luchtvaartmaatschappijen in 2020 met 13% gedaald ten opzichte van 2019, waardoor de uitstoot van gevaarlijke stoffen in de atmosfeer is verminderd. Dit resulteert in een afname van luchtvervuiling en kan op de lange termijn een meetbaar effect hebben op klimaatverandering.
De opschorting van reizen heeft ook een merkbaar effect gehad op het wereldwijde toerisme. Dit heeft geleid tot een afname van de uitstoot van koolstofdioxide door vliegtuigen naar andere landen, evenals een afname van het aantal mensen dat voor vrijetijdsdoeleinden naar andere landen reist. Bovendien heeft dit ook geleid tot een afname van de uitstoot van luchtverontreinigende stoffen zoals stikstofoxiden en fijnstof door auto’s en ander transport.
Conclusie